Έναν άνθρωπο (που του οφείλει πάρα πολλά) έπρεπε να πάρει για χρόνια πολλά ο Πρόεδρος μας και αυτόν τον ξέχασε. Ή μάλλον έκανε ότι τον ξέχασε. Γιατί όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις η αχαριστία που τον διακρίνει είναι μοναδική. Ξέχασε ο Πελοπίδας τους τεμενάδες που έκανε για να τον δει έστω και για πέντε λεπτά και πόσες κατουρημένες ποδιές φίλησε για να πάρει το χρίσμα για την Προεδρία του ΟΕΕ. Εδώ θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι ποτέ δεν συμπάθησε τον Γιώργη. Απλά τον έγλειφε προκειμένου να ανέλθει. Και τώρα που δεν τον έχει ανάγκη, τον έχει γραμμένο. Άλλο όμως η συμπάθεια και άλλο ο στοιχειώδης σεβασμός σε έναν άνθρωπο που σε πίστεψε ή τέλος πάντων σε εμπιστεύθηκε. Τι λέμε όμως τώρα, αυτά είναι ψηλά γράμματα για τον Πελοπίδα Εμείς από την πλευρά μας (αν και ποτέ δεν υπήρξαμε κολλητοί του Τσάρου και ούτε ¨μας έφτιαξε¨ πουθενά ) και παρά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, του ευχόμαστε χρόνια πολλά του Γιωργάρα και μετά από τόσα χρόνια θα αναγνωρίσουμε μεγαλόψυχα ότι το πέρασμα του από το Υπουργείο σε γενικές γραμμές ήταν πετυχημένο. Άλλωστε πάγια αρχή μας είναι ότι παράταξη έχει συνέχεια και ιστορία την οποία πρέπει να τιμάμε και να προβάλλουμε και όχι να την αρνούμαστε στην πρώτη στραβή . Ακούς Πρόεδρε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου