Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

ΜΙΑ ΖΩΗ ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΟΙ


Προβληματίζονται  πολλοί  για  τα  καυστικά  μας  πολλές   φορές  σχόλια  για  τον  Πρόεδρο  και  την  λειτουργία  της  ΔΗΚΙΟ. Μας  κατηγορούν  ότι  δεν  είμαστε  πολλοί  ευγενικοί  ενώ  μας  προσάπτουν  και  υστεροβουλία  στην  προσπάθεια  μας. Μας   λένε  χαρακτηριστικά  πολλές  φορές: Μα  δεν  είναι  δυνατόν  να  ισχύουν  όλα  αυτά. Υπερβάλετε…  Φίλοι  μου  για  ένα  πράγμα  θέλω  να  σας  διαβεβαιώσω. Ότι  πραγματικά λίγα, πολύ λίγα  γράφουμε  και  πολύ  λιγότερα  λέμε. Σας  έχουμε  πει  πολλές  φορές  και  το  εννοούμε  ότι  μπορούμε  να  γεμίσουμε  τόμους  ολόκληρους  με  τον  βίο  και  την  ιστορία  του  Κορίνθιου  προθύμου  Προεδρούλη  μας.
Αλήθεια  έχετε  δει  το  βιογραφικό  του; Για  παρατηρείστε  λίγο:
Επαγγελματική Σταδιοδρομία: ¨Από το 1986 έως το 1989, ο Πελοπίδας Καλλίρης εργάστηκε σε επιτελικές  θέσεις του ιδιωτικού τομέα. Από το 1989 έως το 2004, συνέχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία στην Ολυμπιακή Αεροπορία, ενώ αργότερα διετέλεσε Διευθύνων Σύμβουλος στο Ινστιτούτο Επαγγελματικής Κατάρτισης & Επιμόρφωσης του Οικονομικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας και Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού Εργατικής Εστίας. Το 2004 ορίστηκε Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του Οργανισμού Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδας (ΟΔΙΕ), όπου παρέμεινε για δύο χρόνια¨.
;

Μια  ζωή  από το  κράτος  λοιπόν…Που  να  καταλάβει  ο Πρόεδρος  μας  τον  πόνο  του  νεολαίου  ανέργου, την  πίεση  του  ιδιωτικού  τομέα, την  ανασφάλεια  του  ελεύθερου  επαγγελματία. Παιδί  του  κομματικού  σωλήνα  και  του  συνδικαλισμού  στο χειρότερο  είδος  του,  μεγάλωσε  και  αναπτύχθηκε  μαζί  με  όλους  αυτούς  που  φαλίρισαν  την   Ολυμπιακή  ενώ  τον  ενώνουν  οι  κοινοί  αγώνες  με  τους   γνωστού  τύπους  της  ΓΣΕΕ, παιδί της  οποίας  υπήρξε. Κολλητός  με   Πολυζογώπουλο  και  Παναγόπουλο (στον  πρώτο  έδωσε  και  άδεια  λογιστή)  και  συνδαιτυμόνας  και  συνομιλητής  μόνο  άλλων  κρατικοδίαιτων, εντρύφησε  στις  απαραίτητες  μεθόδους  και  πρακτικές  για  να  επιβιώνει  και να βιοπορίζεται μέσα  από  την  συνδικαλιστική  ιδιότητα. Πως  λοιπόν  να  κατανοήσει  και  το  κυριότερο  να  αγωνιστεί  για  όλους  εμάς; Αφού  δεν  το  νιώθει  και  κυρίως  δεν  το  πιστεύει…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου